Het Aziatische uurtje

Het Aziatische uurtje, we hebben het al een aantal keer meegemaakt. In Thailand, toen we naar het vliegveld moesten, stonden we natuurlijk netjes op tijd op de aangegeven plek, niet rekening houdend met het zogenoemde Aziatische uurtje. Want ja, een uur later kwam er een vrouw naar ons toe dat de taxi niet is gekomen. We moesten met nog 2 andere toeristen in haar auto, zodat zij ons weg kon brengen naar het vliegveld. Gelukkig dat een iemand niet was komen opdagen, anders was het nog krapper geweest tussen al onze tassen in. Ook in Myanmar hebben we een uur gewacht op het busje die ons naar Kalaw bracht. Vrijwel op de minuut nauwkeurig, dat dan weer wel. Terwijl ik dit aan het schrijven ben, zijn er op de bus aan het wachten die ons naar de boot brengt. Met die boot gaan we van Bali naar Lombok. We zijn nu 40 minuten aan het wachten, dus we hebben waarschijnlijk nog 20 minuten te gaan. Ach, er is ondertussen altijd genoeg te zien op straat hier in Azië.
We zijn nu 3 dagen in Ubud (Bali) geweest en het is echt een heerlijke relaxte stad. Weer een hele andere wereld dan het drukke Bangkok en het toch wel armoedige Myanmar. De eerste minuten op het vliegveld waren een beetje onwennig. Ik had gehoord dat je op het vliegveld goed je hoofd erbij moet houden, want dit is de plek waar je als toerist een makkelijke prooi bent voor taxichauffeurs die veel te veel geld vragen en het schijnt dat de maffia er rondloopt, op zoek naar toeristen zoals waarvan ze geld kunnen aftroggelen. Daarnaast was Lizette, anders dan in Thailand of Myanmar, hier ook nog nooit geweest dus moesten we samen even ontdekken hoe het hier werkte (Waar moeten we naar toe? Hoeveel roepi is eigenlijk 1 euro? Hoe zit het met de simkaart?). Eenmaal bij de taxi counter aangekomen hoorde een Nederlands stel dat we ook naar Ubud moesten en vroegen of we de taxi zouden delen, tot ongenoegen van de man achter de balie, omdat hij het geld door zijn vingers ziet glippen. Het waren erg leuke mensen die al vaker in Indonesië waren geweest, dus zij gaven antwoord op al onze vragen.
Het guesthouse was erg fijn. Het was schoon en rustig met hele lieve mensen. De mensen hier zijn sowieso allemaal erg vriendelijk! Je voelt je erg welkom.
's Avonds zijn we in het centrum gaan eten en raakten we aan de praat met een Duitser die 7 jaar in Nederland heeft gewoond en nu 2,5 jaar in Ubud woont. Een man vol interessante verhalen dus die weet hoe het is om als buitenlander in Bali te komen. Ook raakte we aan de praat met een Canadees die hier ook aan het reizen is. Met hem hebben we de afgelopen dagen ook leuke dingen gedaan.
Eergisteren hebben we een scooter gehuurd. Toen we aan het rijden waren, sprak een man ons aan waar we vandaag kwamen en waar we naar toe gingen. Beetje wantrouwig antwoordden we terug. Hij wilde ons wel een waterval laten zien, een koffieplantage en the monkey forrest. Ik vroeg hoeveel dat dan zou kosten, maar hij zei gelijk dat hij geen gids is, maar zijn Engels wil verbeteren en dat hij dit daarom doet. Nou ja, dat hebben we toen maar gedaan. Het was echt super leuk. Ons eerste plan was om gisteren naar Lombok te vertrekken, maar zijn in plaats daarvan samen met de Canadees en die local naar de watertempel geweest, een grotere koffieplantage en het rijstterras. Het viel ons wel op dat "onze gids" alle mensen daar kenden. We hebben het idee dat hij betaald wordt door die plekken om mensen mee naar toe te lokken. Want natuurlijk hebben we daar geld uitgegeven (ja, ik heb echte Luwak koffie gekocht, als je het niet kent, zoek het op!). Maar dit maakt voor ons niet uit, aangezien we de mooie plekjes hebben gezien met een gratis gids!
Nu dus op naar Lombok! Vanuit daar willen we naar de Gilis. Wanneer en welke weten we nog niet, heerlijk om nog geen plan te hebben!