Myanmar is geweldig

Bij iedereen is het wel bekend, het chaotische verkeer in Zuid-Oost Azië. Toch heb ik door het ritje van Inle Lake terug naar Mandalay enige logica in het verkeer gevonden. We reden over een lange weg waarbij de chauffeur het gaspedaal continu ver ingedrukt hield. Hij haalde veel mensen in en dat gaat hier heel anders dan bij ons. Als je hier in wilt halen, toeter je een paar keer zodat de auto voor je weet dat je eraan komt en niet van plan bent om te stoppen. Maar er is nog iets anders wat ik opvallend vond. Als er een auto voor je rijdt en diegene het knipperlicht naar rechts aandoet, is het niet veilig om in te halen. Als diegene het knipperlicht naar links aanzet, kun je gas bij gaan geven want dan is de kust veilig om in te halen. Als je hier rijdt en je ziet dat een auto achter je je in wilt halen, ben jij dus diegene die ook moet opletten of dit wel kan. In de drukke steden gaat dit trouwens niet op. Maar ook daar kun je zien dat het verkeer veel op elkaar let.

Zo, de blaren van het hiken zijn een beetje hersteld, maar wat zagen mijn voeten eruit. Het was dus af en toe even doorzetten, maar wat een gave ervaring is het om 3 dagen in de bergen te lopen, bij een Birmese plattelandse familie te slapen en de andere nacht in een klooster te bivakkeren. We zijn onderweg allerlei soorten natuur tegen gekomen: buffels, koffieplanten, chiliplantages, rare besjes waar je mond van gaat tintelen en zelfs opium (!) en nog veel meer. Op de laatste dag liepen en een route die afweek van de oorspronkelijke route, want onze gids gaf ons de keuze of we de toeristische route wilden lopen of dat we de erg mooie speciale route wilden. Ik liep deze dag en de dag ervoor door mijn blaren op teenslippers en bij deze route gingen we wel op rotsen klimmen, langs een afgrond lopen en via een wiebelige brug naar ons eindpunt lopen. Een uitdaging dus, maar het ging erg goed met af en toe hulp van de gids en de andere mensen in de groep. Het was een leuke groep, ze waren erg behulpzaam en we hebben met elkaar ook kunnen lachen. Ik zou het zeker nog een keer doen, maar dan met goede schoenen, een hoed of pet mee en zonnebrand factor 50 want God wat was het warm in de brandende zon boven je. O ja, we zijn ook nog onderweg bij een Birmese bruiloft geweest, onze tweede dus in de 3 weken dat we hier zijn! Weer erg bijzonder om daar bij te mogen zijn, ook al zal ik hier nooit willen trouwen want er wordt niet gedanst, gedronken of gelachen. Het is allemaal erg statisch.
Op dit moment zijn we dus weer in Mandalay. Het is erg grappig om allemaal foto's tegen te komen van hossende, verklede mensen die carnaval aan het vieren zijn terwijl we hier lekker aan het zweten zijn aangezien het steeds warmer wordt. In die zin ben ik blij dat we volgende week maandag naar Indonesië vertrekken, waar de temperaturen aangenamer zijn. Voordat we uit dit indrukwekkende land vertrekken, gaan we morgen voor zo'n 4 dagen naar Bagan. Dit is een religieuze plek waar ontzettend veel tempels zijn en het schijnt er erg mooi te zijn. We nemen twee kinderen van de school mee, 2 zusjes die helemaal straalden toen we ze mee vroegen. Ook is er een andere vrijwilliger met een heleboel studenten in Bagan die we daar gaan meeten. Dat gaan dus weer mooie, gezellige dagen worden.

Weer sorry voor dit immens lange verhaal. Er blijft zoveel te vertellen! Bedankt weer voor de leuke reacties en leuk dat jullie het lezen!