Kalaw
Door: Maud
Blijf op de hoogte en volg Lizette en Maud
21 Februari 2017 | Myanmar, Mandalay
De huizen veranderden in geïmproviseerde plattelands- en berghutten, de zwerfhonden in vermagerde koeien, de drukke verkeersaders van Mandalay in een lange hobbelige weg en het zwerfafval in de stad in... Nog meer zwerfafval in de bermen. Na een geslaagde musical (wat zijn we trots op de kinderen) en een uitstapje naar Mingun (bekend van een prachtige, half verwoeste tempel) zijn we vandaag op weg gegaan naar Kalaw. Onderweg kwamen we al gekke dingen tegen als een olifant in een pick-uptruck en een dode hond, vastgebonden met zijn poten, op de weg meegesleept door een motorbike. En natuurlijk hadden we weer zo'n leipe chauffeur die de gevaarlijkste inhaalmanoeuvres uitvoerde en iemand in het busje die niet kon stoppen met overgeven. Maar hé, we hebben het overleefd. Wat is het in dit bergdorpje lekker rustig en wat heeft het een mooi uitzicht. Ons plan is om morgenvroeg al hikend te vertrekken richting Inle Lake. Hier gaan we 3 dagen over doen, voor maaltijden en accomodatie wordt gezorgd en er gaat een als het goed is Engelssprekende gids mee. Heel benieuwd hoe dit gaat verlopen, leuk om even Mandalay uit te zijn ook al missen we de Kids en de gezellige andere volunteers nu al een beetje.
Natuurijk had ik al een beetje dingen buiten Mandalay gezien, maar vind het nog wel gek om te zien hoe de mensen hier op het platteland leven. Hun huis bestaat uit 4 houten platen, gemaakt van de suikerrietplanten. Veel huisjes staan scheef en het is maximaal zo'n 4 m2 groot (en dat zijn de grotere). Ze leven vaak tussen de rommel en soms staan er een paar magere koeien bij. Dan zie je dus toch wel echt de armoede. Een hele lieve vrouw die super hard werkt in het Golden House (gebouw op de campus waar allemaal kinderen in wonen die een of beide ouders zijn verloren) naait en zorgt voor het eten, ze is de hele dag bezig en verdient 30.000 Kyat per maand (zo'n €25). Zij heeft ook mijn broek gemaakt en toen ik wat geld ervoor wilde geven, wilde de het echt niet aannemen. Toen voelde ik me echt even rot, maar besef me nu wel dat ze dit graag voor mij heeft gedaan.
Dit was het even voor nu, tot de volgende blog!
Natuurijk had ik al een beetje dingen buiten Mandalay gezien, maar vind het nog wel gek om te zien hoe de mensen hier op het platteland leven. Hun huis bestaat uit 4 houten platen, gemaakt van de suikerrietplanten. Veel huisjes staan scheef en het is maximaal zo'n 4 m2 groot (en dat zijn de grotere). Ze leven vaak tussen de rommel en soms staan er een paar magere koeien bij. Dan zie je dus toch wel echt de armoede. Een hele lieve vrouw die super hard werkt in het Golden House (gebouw op de campus waar allemaal kinderen in wonen die een of beide ouders zijn verloren) naait en zorgt voor het eten, ze is de hele dag bezig en verdient 30.000 Kyat per maand (zo'n €25). Zij heeft ook mijn broek gemaakt en toen ik wat geld ervoor wilde geven, wilde de het echt niet aannemen. Toen voelde ik me echt even rot, maar besef me nu wel dat ze dit graag voor mij heeft gedaan.
Dit was het even voor nu, tot de volgende blog!
-
21 Februari 2017 - 12:24
Pappi:
Roerend geschreven. Mooie blog. -
21 Februari 2017 - 21:27
Mance:
Wauw, laat het echte avontuur maar beginnen. Klinkt als een hele verandering al vergeleken met Mandalay. Ik kijk uit naar jullie spannende verhalen! Het leven hier gaat z'n gangetje. Kusjes -
22 Februari 2017 - 14:41
Anouk:
Wat een indrukken allemaal! Naast gaaf ook wel een beetje schokkend die realisatie dat mensen zo leven daar.
Heel veel succes met de hike en geniet van het avontuur!!
knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
